Εκπαιδευτικά Νέα

Τι ακριβώς γίνεται στη σκέψη του παιδιού όταν μαθαίνει τα πρώτα του γράμματα
Τι ακριβώς γίνεται στη σκέψη του παιδιού όταν μαθαίνει τα πρώτα του γράμματα

Τι ακριβώς γίνεται στη σκέψη του παιδιού όταν μαθαίνει τα πρώτα του γράμματα στο χαρτί και στο βιβλίο;
Πώς βγαίνει από τα σκοτάδια της άγνοιας και φωτίζει όλο και πιο έντονα τον κόσμο της γνώσης;

Είναι από τα πιο άγνωστα «συμβάντα» στην έξοδό μας προς τον κόσμο. Οι θεωρίες της μάθησης αυτοσχεδιάζουν εν πολλοίς και προσπαθούν να κατανοήσουν μια άγνωστη χώρα, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να συνεργαστούν με το υποκείμενο που βγαίνει τολμηρά στην πρώτη φάση της κοινωνικοποίησής του.

Είναι το δεύτερο σημαντικότερο πεδίο ανάπτυξης της πνευματικότητάς μας. Έχει προηγηθεί η μερική κατάκτηση της προφορικής γλώσσας – και η οποία περιμένει το συνταξίδεμά της με το άλλο ταίρι της. Πρόκειται για την είσοδο του παιδιού στο θαυμαστό σύμπαν της γραφής.

Τι ακριβώς γίνεται στη σκέψη του παιδιού όταν μαθαίνει τα πρώτα του γράμματα στο χαρτί και στο βιβλίο; Πώς βγαίνει από τα σκοτάδια της άγνοιας και φωτίζει όλο και πιο έντονα τον κόσμο της γνώσης; Πώς από τα δικά του ελεύθερα σχεδιάσματα της ζωγραφικής μετασχηματίζει τη δημιουργικότητά του στις πειθαρχημένες μορφές των γραμμάτων; Πώς ανοίγεται στο ταραγμένο αρχιπέλαγος των λέξεων των δύσκολων εννοιών; Πώς η γλώσσα του κατακτά τα δύσβατα μονοπάτια της ερμηνείας του περιβάλλοντός του;


Η Irene Vallejo, έχει μια θαυμαστή θεώρηση. «Σε όλες τις κοινωνίες που χρησιμοποιούν τη γραφή, η κατάκτηση της ανάγνωσης μοιάζει με τελετουργικό μύησης. Τα παιδιά ξέρουν ότι βρίσκονται πιο κοντά στους μεγάλους όταν μπορούν να κατανοήσουν τα γράμματα. Αποτελεί ένα συγκινητικό βήμα προς την ενηλικίωση. Σφραγίζει μια συμμαχία, δηλώνει ότι ένα μέρος της παιδικής ηλικίας έχει παρέλθει οριστικά. Βιώνεται με χαρά και ευφορία. Τα πάντα δοκιμάζουν τη νέα δύναμη. Ποιος να φανταζόταν πως ολόκληρος ο κόσμος είναι διακοσμημένος με γιρλάντες από γράμματα, σαν ένα τεράστιο πανηγύρι»;

Όταν το μικρό παιδί αρχίζει να περπατά, νιώθει μια απέραντα όμορφη σχέση ελευθερίας. Νικάει τη βαρύτητα. Ορίζει και χαίρεται το σώμα του. Επιλέγει τις κινήσεις του. Τα πρώτα του βήματά του είναι οριακό και απόλυτα καθοριστικό βήμα αυτονομίαςˑ αρκεί να αναλογιστούμε το τι σημαίνει τούτο να μη συμβεί!

Δύσκολα κατανοούμε όλες αυτές τις σημαντικές κατακτήσεις του. Γιατί χανόμαστε στην χαρά που τόσο απλόχερα μας δωρίζουν οι τόσο σημαντικές ενέργειές του και ουδόλως αναρωτιόμαστε το πώς και το γιατί… Δεν κατανοούμε ούτε και το πως η γραφή μετασχηματίζει σε κάποιο βαθμό ακόμα και την προηγηθείσα προφορικότητα.


Μα όταν αρχίζει να μιλάει και να γράφει, η ελευθερία γίνεται απόλυτη. Έχει βγει από τη ζωικότητά του και οδεύει όλο και πιο γρήγορα στον εξανθρωπισμό του. Λέει και αργότερα γράφει τις λέξεις και δεν ξέρουμε κατά πόσο τις έχει κατακτήσει. Κι όμως, δεν αναρωτιόμαστε για κάτι εξίσου θαυμαστό, ότι κατανοεί πολλά περισσότερα από όσα εκφράζει.

Η φαντασία του μπουκώνει μπροστά στους περιορισμούς των εννοιών και των λέξεων. Όμως, η σκέψη του είναι πλημμυρισμένη και έχει αρχίσει να σπάζει το φράγμα της γλώσσας παντού. Η ορμή γίνεται όλο και πιο δυνατή, θεριεύει από τον ίδιο τον εαυτό της. Όλα τα απομεινάρια είναι έτοιμα να παρασυρθούν και καινούργιες, ακόμα και ιδιοκατασκευασμένες λέξεις και έννοιες κάνουν με θαυμαστό πάθος την εμφάνισή τους.

Όλοι έχουμε περάσει από αυτό το τόσο σημαντικό για τη ζωή μας στάδιο – ίσως το πιο δημιουργικό μας στάδιο, γιατί τότε έχουμε το πιο πνευματικό boom και οι νευρικές συνάψεις μας είναι σε φάση επαναστατική.

Δεν θυμόμαστε αυτή την τόσο καθοριστική έξοδό μας στον κόσμο των μεγάλων. Μας ξεφεύγει ένα απόλυτο θαύμα του εαυτού μας – θαύμα που εκδηλώνεται μόνο όταν βρισκόμαστε σε περιβάλλον ανθρώπινο. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση, ποτέ δεν θα μιλήσουμε, ποτέ δεν θα μάθουμε γράμματα και λέξεις, έννοιες και Γράμματα. Ποτέ δεν θα γίνουμε άνθρωποι!

Παρά τις δυσκολίες μας για την κατανόηση της φάσης των πρώτων γραμμάτων και της νέας εποχή της γραφής, έχουμε μια βεβαιότητα. Σε αυτή την πανέμορφη περίοδο της ζωής μας εκτυλίσσεται ένα συνεχές θαύμα.

Μόνο που δεν πρέπει μόνο να το απολαμβάνουμε αλλά και να το υπηρετούμε. Για να έλθει το σχολείο μετά από καλή αφετηρία να ταξιδέψει το παιδί στο ασύνορο σύμπαν της Γνώσης, του παιχνιδιού της Γνώσης, του πιο όμορφου ταξιδιού της ζωής μας…

 

alfavita.gr

 

Η Προκήρυξη εισαγωγής στην Αστυνομία
Η Προκήρυξη εισαγωγής στην Αστυνομία

Η Προκήρυξη εισαγωγής στην Αστυνομία για ιδιώτες (μαθητές και αποφοίτους προηγούμενων ετών).

Δείτε εδώ αναλυτικά

 

 

stadiodromia.gr

Η προκήρυξη για το Λιμενικό
Η προκήρυξη για το Λιμενικό

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εισαγωγή στις Σχολές Δοκίμων Σημαιοφόρων Λ.Σ.ΕΛ.ΑΚΤ και Δοκίμων Λιμενοφυλάκων μεσω Πανελλαδικών.
Δείτε αναλυτικα εδώ

stadiodromia.gr

Αριθμού εισαγομένων στις Σχολές Αστυφυλάκων και Αξιωματικών
Αριθμού εισαγομένων στις Σχολές Αστυφυλάκων και Αξιωματικών

Καθορισμός αριθμού εισαγομένων στις Σχολές Αστυφυλάκων και Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας κατά το ακαδημαϊκό έτος 2023 - 2024, ύστερα από τη συμμετοχή τους στις πανελλαδικές εξετάσεις του σχολικού έτους 2022-2023.

Δείτε εδω.

 

stadiodromia.gr

Υποχρεωτική Εκπαίδευση
Υποχρεωτική Εκπαίδευση

Τα παιδιά πρέπει να είναι στο σχολείο μέχρι τα 18 τους χρόνια και το σχολείο πρέπει να είναι σχολείο, πράγμα καθόλου αυτονόητο στην Ελλάδα, όπως απέδειξε ο αναπληρωτής βιολόγος που παραιτήθηκε από ένα ΕΠΑΛ πριν λίγους μήνες, αλλά και το πιο πρόσφατο περιστατικό με καπνογόνα που πέταξαν μέσα σε σχολείο και κάποιους μαθητές να κυνηγούν καθηγητή. Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά.

Τα παιδιά πρέπει να είναι στο σχολείο μέχρι τα 18 τους. Είναι απαραίτητο για να αποκτήσουν όσο περισσότερο γίνεται γνώσεις που θα τους επιτρέψουν να προσαρμοστούν στις κοσμογονικές αλλαγές που θα έρθουν στο προσεχές μέλλον. Το πρόβλημα που υπάρχει σε όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα είναι ότι δεν γνωρίζουμε πως θα είναι αυτός ο κόσμος, ώστε να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας γι’ αυτόν από τώρα. Μοναδική λύση να τους δώσουμε τα εφόδια ώστε να προσαρμοστούν στις αλλαγές όταν αυτές γίνουν, όποια κατεύθυνση και αν έχουν. Για να αποκτήσουν αυτά τα εφόδια δεν πρέπει να σταματούν το σχολείο μετά το Γυμνάσιο, αλλά να συνεχίζουν και στο Λύκειο˙ πρέπει, δηλαδή, να γίνει υποχρεωτική η εκπαίδευση μέχρι τα 18. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να εξοπλίσουμε τα παιδιά μας με τις απαραίτητες δεξιότητες επιβίωσης σ’ ένα άγνωστο κόσμο.

Ένα παιδί που εγκαταλείπει το σχολείο στα 15 του έχει πάρει τις στοιχειώδεις γνώσεις για να ανταποκριθεί στο σήμερα. Δεν έχει, όμως, κανένα υπόβαθρο για να αντιμετωπίσει το αύριο. Δεν είναι ικανό να ανταποκριθεί στις αλλαγές που θα έρθουν και μας είναι άγνωστες αυτή τη στιγμή. Αν, λοιπόν, σταματήσει το σχολείο στα 15 θα είναι ο μελλοντικός λειτουργικά αναλφάβητος, ο άνθρωπος που θα κινδυνεύει, περισσότερο από τους άλλους να βρεθεί στο περιθώριο της κοινωνίας στα 40 του. Είναι σα να είναι ακρωτηριασμένο.

Το να βρίσκεται το παιδί στο σχολείο μέχρι τα 18 του ενώ αποτελεί αναγκαία συνθήκη δεν είναι από μόνο του αρκετό, αν το σχολείο δεν μπορεί να του δώσει αυτά που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει το μέλλον. Και εδώ είναι, πιστεύω, ένα πολύ δύσκολο σημείο. Να μείνουν τα παιδιά στο σχολείο αλλά να μην πέσει το επίπεδο και να μην έχουμε γεγονότα βίας, που όλο και συχνότερα παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια. Να είναι τα παιδιά στο σχολείο όχι καταναγκαστικά. Θέλει πολύ δουλειά αυτό.

Σε 26 χώρες από τις 38 που εξέτασε το δίκτυο Ευρυδίκη της ΕΕ οι μαθητές μένουν στο σχολείο και μετά τα 15 τους χρόνια, που τελειώνει η υποχρεωτική Εκπαίδευση στην Ελλάδα. Σε 16 χώρες μένουν μέχρι τα 16, σε δύο μέχρι τα 17 και σε 5 μέχρι τα 18. Τις 12 χώρες που κρατούν τα παιδιά μέχρι τα 15 τους στο σχολείο μπορείτε να δείτε στον πίνακα. Η Πορτογαλία, που μας έχει πια ξεπεράσει, κρατά τα παιδιά της στο σχολείο μέχρι τα 18. Η Γερμανία, ο γνωστός βιομηχανικός κολοσσός, κρατά τα παιδιά της στο σχολείο μέχρι τα 18 σε 12 κρατίδια και μέχρι τα 19 σε 4 κρατίδια. Είναι προφανές ότι χρειάζονται τεχνίτες για τη βιομηχανία τους, αλλά δεν βάζουν τα παιδιά από τα 16 στη δουλειά, όπως θέλουμε να κάνουμε εμείς. Και η Φινλανδία, που πριν από λίγα χρόνια ήταν η χώρα που θαύμαζαν κάποιοι τα εκπαιδευτικά της επιτεύγματα, μέχρι τα 18 τα κρατάει τα παιδιά στο σχολείο.

Φυσικά να μένουν τα παιδιά στο σχολείο απλά για να λέμε ότι τα κρατάμε μέχρι τα 18 δεν έχει κανένα νόημα. Σημασία έχει να αποκτούν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να προσαρμόζονται στην οποιαδήποτε, άγνωστη αυτή τη στιγμή εξέλιξη. Πρέπει, δηλαδή, να μαθαίνουν πως να μαθαίνουν μόνα τους, αλλά πρέπει να έχουν ένα γενικό υπόβαθρο που θα τους επιτρέψει να μάθουν καινούρια πράγματα. Η γλώσσα, τα μαθηματικά και οι φυσικές επιστήμες είναι τα μαθήματα που απαιτούν υπόβαθρο για να τα παρακολουθήσεις, αλλά είναι και τα μαθήματα που πάνω τους θα “πατήσει” κάποιος που θέλει να ανοιχτεί σε καινούρια πράγματα. Για να μάθεις προγραμματισμό πρέπει να ξέρεις μαθηματικά, για παράδειγμα. Δεν γνωρίζεις μαθηματικά δεν μπορείς να γίνεις προγραμματιστής. Το να μάθεις πώς να μαθαίνεις είναι κάτι δύσκολο για το σχολείο μας, που δεν έχει καταφέρει να απαλλαγεί από την παπαγαλία, αν και βαδίζουμε στον 21ο αιώνα. Περιμένουμε με το πολλαπλό βιβλίο να απαλλαγούμε από την παπαγαλία, αλλά μπορεί να γίνει πολύ πιο γρήγορα και πολύ πιο εύκολα. Θα έπρεπε να γίνει κεντρικός στόχος του εκπαιδευτικού μας συστήματος η καταπολέμηση της παπαγαλίας, που σκοτώνει το μυαλό.

Το τι πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά μας ώστε να επιβιώσουν στον άγνωστο κόσμο που θα ζήσουν είναι περίπου αυτά. Αυτή πρέπει να είναι η βάση εκκίνησης για το σχεδιασμό της εκπαίδευσης των παιδιών μας.

 

www.naftemporiki.gr

 

 

Παλαιό Φάληρο Νέα Σμύρνη